Hallo kijkers van mijn blog,
Het einde van dit jaar nadert, en dan denk je soms met weemoed terug.
Op de hoek van mijn keukenkastje hangt een gebreide pannenlap.
Nu denk je misschien, wat is daar zo bijzonder aan.
Het is een pannenlap die mijn vader vroeger gebreid heeft,
als ik hem zie hangen denk ik altijd even aan hem.
Toen ik nog een kind was gingen we vaak naar mijn oma en verdere familie
in Groningen.
Mijn moeder bleef gezellig bij mijn oma, maar mijn vader en ik gingen altijd de stad in.
Mijn moeder bleef gezellig bij mijn oma, maar mijn vader en ik gingen altijd de stad in.
Naar een museum, of de straatjes bekijken waar mijn moeder gewoond of gewerkt had.
Ook ben ik met de kinderen een paar keer op vakantie geweest met mijn ouders.
Terug wilde mijn vader en de 3 kinderen met de trein. Tenslotte kon toch niet alles in de auto.
De kinderen weten nu nog dat opa zoveel wist te vertellen van wat ze onderweg zagen.
In de gang heb ik op een kastje een gehaakt kleedje van mijn moeder liggen.
Toen de kinderen klein waren hielp ze me altijd met de schoonmaak(ja, ja vroeger deed je de grote
schoonmaak)
De luxaflex nam zij altijd voor haar rekening. Daar kon ze zich op uit leven.
Mijn jongste liep altijd als ze s'middags naar school ging langs opa en oma.
Die stonden dan voor het raam om naar haar te zwaaien, of gaven haar van die frambozen snoepjes.
Ik ben dankbaar dat ik zulke lieve ouders heb gehad.
Liefs Gea
De kinderen weten nu nog dat opa zoveel wist te vertellen van wat ze onderweg zagen.
In de gang heb ik op een kastje een gehaakt kleedje van mijn moeder liggen.
Toen de kinderen klein waren hielp ze me altijd met de schoonmaak(ja, ja vroeger deed je de grote
schoonmaak)
De luxaflex nam zij altijd voor haar rekening. Daar kon ze zich op uit leven.
Mijn jongste liep altijd als ze s'middags naar school ging langs opa en oma.
Die stonden dan voor het raam om naar haar te zwaaien, of gaven haar van die frambozen snoepjes.
Ik ben dankbaar dat ik zulke lieve ouders heb gehad.
Liefs Gea
